Sposoby zapisu myśli postaci
Jak zapisywać myśli postaci? Można powiedzieć, że na wiele sposobów, ale zawsze konsekwentnie. Poniżej prezentujemy najczęściej używane sposoby zapisu.
Sposób pierwszy:
— Zacznijmy od podstaw — powiedziała.
Gdy po kwestii bohatera znajduje się czasownik określający sposób mówienia (np. "powiedział", "odpowiedział", "rzekł", "mruknął", "szepnął" itp.), po kwestii nie stawiamy kropki, a czasownik piszemy małą literą.
Sposób drugi:
— To naprawdę nie jest takie trudne. Zaraz wszystko zrozumiecie. — Uśmiechnęła się.
Gdy po kwestii bohatera pojawia się inny czasownik niż taki, który określa sposób wypowiedzenia dialogu (np. "wstał", "uderzył dłonią w stół", "usiadł zrezygnowany" i wszelkie inne), po kwestii pojawia się kropka, po myślniku zaczynamy zdanie dużą literą.
Sposób trzeci:
— Rozumiecie? — spytała.
oraz
— To nie jest takie trudne! — zapewniła.
oraz
— Naprawdę nie jest trudne... — Podrapała się po głowie.
W tym przypadku kwestia kończy się znakiem zapytania, wykrzyknikiem lub wielokropkiem — patrz przypadek pierwszy i drugi, zwróć uwagę, co znajduje się po kwestii.
Sposób czwarty:
a. — Zapis dialogów może wydawać się wredny — powiedziała — ale po bliższym przyjrzeniu się zasady są logiczne.
Gdy dialog dzielimy na dwie części, przy myślniku przed didaskaliami nie dajemy kropki, słowo "powiedziała" piszemy małą literą i nie dajemy po nim kropki, a drugą część zdania zaczynamy małą literą.
b. — Zapis dialogów może wydawać się wredny — powiedziała. — Ale po bliższym przyjrzeniu się zasady są logiczne.
Wybór zapisu zależy od gustu, ja osobiście wolę zapis z tego przypadku, ale oba są poprawne. Gdy didaskalia chcemy zakończyć kropką, drugą część dialogu musimy zacząć dużą literą.
Sposób piąty:
a. — Mam nadzieję, że wszystko jest jasne — uśmiechnęła się — ale jeżeli trzeba coś jeszcze wyjaśnić, nie ma problemu.
Jeżeli wybieramy ten sposób w przypadku, gdy po pierwszej części dialogu występuje inny czasownik niż określający sposób wypowiedzenia kwestii, musimy pamiętać, że po pierwszej kwestii nie dajemy kropki, czasownik piszemy małą literą i rezygnujemy z kropki za nim, a drugą kwestię zaczynamy małą literą.
b. — Mam nadzieję, że wszystko jest jasne. — Uśmiechnęła się. — Ale jeżeli trzeba coś jeszcze wyjaśnić, nie ma problemu.
Tutaj mamy inny zapis tego samego dialogu, w którym dla uproszczenia przyjmijmy, że powołujemy się na przykład drugi. Po czasowniku musi pojawić się kropka, a drugą część dialogu zaczynamy dużą literą.