Gastronomicon (nabór)

[Fenrir]

Limit znaków do 40 000, tematyka kulinarna, gatunek: szeroko rozumiana fantastyka. Termin: aż uzbieramy co najmniej 6 dobrych tekstów.

Wszelkie informacje na stronie Fantazmatów: https://fantazmaty.pl/nabory/

[Alchemik]

Przyszedł mi do głowy gastronomiczny i fantastyczny pomysł. Niebywały horror i fantastyka gastronomiczna na wielką skalę. Powinienem go ocalić i rozwinąć w tekst.
Najpierw jednak zwrócę się z pomysłem do przyjaciół. Trochę boję się tego, że mi to przyszło na myśl. Moim przyjacielem na tej stronie zdaje się Szczeptrz. Cholera, Szczepanie, ten pomysł przyszedł mi w mgnieniu oka. Jest genialny i cholernie obrazoburczy. Ja jestem nieprzewidywalny. Może napiszemy razem? Tylko musisz się zainteresować. Zapytać.
Wcale nie mam pojęcia jak miałaby się potoczyć opowieść. Mam jednak jądro krystalizacji.

[szczepantrzeszcz]

W konkursach nie startuję, kłóci mi się to z ideą sztuki... mojego rozumienia sztuki, choć nie mam nic przeciwko konkursom. Ograniczeń i limitów też nie potrafię strawić, one również kłócą się z ideą sztuki i częściej szkodzą niż wnoszą coś dobrego.

Gastronomicon?

Swego czasu popełniłem literacki przepis na sałatkę, sałatkę z glistą.

[Alchemik]

Przeczytałem. I jestem najedzony, Szczepanie. Nawet mi się odbija.
Ja dla sowy orbitalnej popełniłem kiedyś Krem z porów. viewtopic.php?f=108&t=4667 Znasz, bo komentowałeś.
Długo czekała, ale obiecałem więc dotrzymałem. Postaram się zrozumieć Twoją awersję do konkursów. W moim przypadku chodzi o pewną inspirację, a nie pęd do wygranej. Niemniej, chętnie widziałbym Ciebie jako konsultanta.
Ograniczenia i limity traktuję zwykle jako wyzwanie. Znasz definicję wolności, według której to świadomość ograniczeń.
Prześlę Tobie pomysł na pw, jak tylko ogarnę konsekwencje.
Z kolei, pomysł fantastyki gastronomicznej wydaje się być ciekawy.

Dodano po 56 sekundach:
Przeczytałem. I jestem najedzony, Szczepanie. Nawet mi się odbija.
Ja dla sowy orbitalnej popełniłem kiedyś Krem z porów. viewtopic.php?f=108&t=4667 Znasz, bo komentowałeś.
Długo czekała, ale obiecałem więc dotrzymałem. Postaram się zrozumieć Twoją awersję do konkursów. W moim przypadku chodzi o pewną inspirację, a nie pęd do wygranej. Niemniej, chętnie widziałbym Ciebie jako konsultanta.
Ograniczenia i limity traktuję zwykle jako wyzwanie. Znasz definicję wolności, według której to świadomość ograniczeń.
Prześlę Tobie pomysł na pw, jak tylko ogarnę konsekwencje.
Z kolei, pomysł fantastyki gastronomicznej wydaje się być ciekawy.

[Mozets]

Coś związane z gastronomią, ale tylko dla ludzi o silnych nerwach.
Uwaga:
Dwoje studentów anglistyki z UJ ( drugi język hiszpański) wybrało się w Bieszczady bez kasy. Zgodnie z zasadą: "jak znasz języki i masz dobrze w główce - objedziesz świat o złotówce".
Przed wieczorem zobaczyli na wysokiej górze chałupę ze stodołą. Byli głodni i spragnieni.
Podeszli i pozdrowili gospodarza : "niech będzie pochwalony" .
Po polsku - o dziwo, on też znał języki i odpowiedział :
-"na wieki wieków".
Spytali czy mogą przespać noc - ale nie mają ani złotówki. Za to zobowiązli się rano narąbać drewna na cały miesiąc. Gospodarz z radością się zgodził.
"A dyć panocki jo tu sam miszkom, żona pomarła zeszłego roku. W izbie brudno i bałagan - położę was w stodole. Ale nie dom wam nic do jedzynia, bo ni mom - ino koziego mlika. Bo jo bidny ino koze mum. Mlicko świeżuchne, pachnunce".
Studenty się ucieszyli. Mleko wypili i wleźli na zapole.
Ino cygaretów nie palta, bo nawet siano dla kozy pójdzie z dymem - zawołał spod chałpy gospodarz.
Mleko było dobre, ale w brzuchu burczało. Cały dzień tylko trochę jagód zjedli.
Trudno było zasnąć, choć siano pachniało wspaniale.
Nagle jeden student poczuł, że coś gęstego jak syrop kapie mu na czoło. Spróbował - słodkie jak miód.
Nałykał się i mówi koledze:
"stary chyba zapomniał, że trzyma tu u góry miód - bo kapie".
Kumpel także skorzystał. Nad ranem jeszcze poprawili na zapas.
Bo kieszenie puste.
Rano gospodarz znowu dał im mleka. A oni ostro zabrali się za rąbanie drew.
Odchodząc zdradzili, że podjedli mu trochę miodu.
JAKIGO MIODU???! - zdziwił się chłop.
No tam spod powały kapało i podjedliśmy...
Panocki, mówiłem, że łońskigo roku żona mi pomarła.
Nie miołem jej za co pochować bo jo bidny.
No to jom tam w stodole pod strzechom położyłem.
Bidulka na cukrzyce pomarła.
Świć Panie nad jej duszom...

[szczepantrzeszcz]

To prawda, opowieść dla ludzi o silnych nerwach. Zaryzykowałbym twierdzenie, że jest to opowieść dla archeologów

[Mozets]

Powiedzmy, że jesteśmy dwoma młodymi wędrowcami, którzy szczęśliwie w Bieszczadach, w zapadającym mroku dotarli do samotnego gospodarstwa na pustkowiu. Psy zaanonsowały obcych.
Pytanie: jak skutecznie , krótko i przekonująco namówić gospdarza na ugoszczenie nas.
Odpowiedź:
Należy wygłosić jedno zdanie złożone acz dość krótkie
- "Pochwalony gospodarzu, nie dalibyście nam po szklance wody, bo tacy jesteśmy głodni, że aż nie mamy gdzie spać...

[szczepantrzeszcz]

Gospodarz ugościł. Dał zupy. Jeden wędrowiec je spokojnie a drugi nie może, bo co z łychą do michy, to pies warczy. W końcu pyta gospodarza, dlaczego kundel taki zły.
- Łoj nie psejmujcie sie bydlęciem - mówi baca. - To ino jego miska.

[Mozets]

Dobre. Bardzo dobre. Lubię ludzi z poczuciem humoru. (Honoru także).