Ruski pies bojowy

[Marian]

Ech, trochę żałuję, że mam wrodzoną wadę płuc i problemy z chodzeniem po górach, a i tak ostatnim razem jak byłem w Bieszczadach z kumplami to ja chciałem (i mogłem!) zawsze robić najdłuższe trasy. Tylko szkoda, że do styku trzech granic nie doszliśmy, ale może w te wakacje, w bardziej doświadczonej i chętnej ekipie... A tekst piękny, aż żałuję, że nie dane mi było żyć w tamtych czasach.

Pokażę też tekst mojemu tacie, który w latach 80 był przez jakiś czas przewodnikiem po Bieszczadach, powinien mu się spodobać.

Dziękuję za wizytę i komentarz.
Nie żałuj tamtych czasów.
Te też są niezłe.
Pozdrowienia dla taty.

[Marian]

Ech, trochę żałuję, że mam wrodzoną wadę płuc i problemy z chodzeniem po górach, a i tak ostatnim razem jak byłem w Bieszczadach z kumplami to ja chciałem (i mogłem!) zawsze robić najdłuższe trasy. Tylko szkoda, że do styku trzech granic nie doszliśmy, ale może w te wakacje, w bardziej doświadczonej i chętnej ekipie... A tekst piękny, aż żałuję, że nie dane mi było żyć w tamtych czasach.

Pokażę też tekst mojemu tacie, który w latach 80 był przez jakiś czas przewodnikiem po Bieszczadach, powinien mu się spodobać.

Dziękuję za wizytę.
Nie żałuj tamtych czasów.
Te też są nieze.
Pozdrowienia dla taty.

[Marian]

Dziękuję Camenne za odwiedziny i komentarz.
Popracuję nad Twoimi uwagami.
Bieszczady były, są i (mam nadzieję ) będą zawsze inne.
Na tym polega ich bieszczadzkość.
Pozdrawiam.

[DuralT]

A może na ten weekend też gdzieś pojadę i znów się wdrapię na jakąś górkę?
Jak zawsze Marianie, twoja proza, pobudza we mnie duszę wędrowniczka. Ten pierwiastek zakorzeniony w człowieku, by ruszył przed siebie i poznawał świat. Wspaniale napisany tekst.

[Marian]

A może na ten weekend też gdzieś pojadę i znów się wdrapię na jakąś górkę?
Jak zawsze Marianie, twoja proza, pobudza we mnie duszę wędrowniczka. Ten pierwiastek zakorzeniony w człowieku, by ruszył przed siebie i poznawał świat. Wspaniale napisany tekst.

Dzięki za wizytę i komentarz.
Nie masz daleko do Słowacji, to gibnij się Wielkiego Chocza.
Warto.

[Eneriston]

I mnie się przyjemnie czytało, jak zwykle zresztą, ale muszę przyznać rację Camenne - zostaje mały niedosyt. Niemniej, zazdroszczę przygód i po lekturze Twojego tekstu mam jeszcze większą ochotę na przeżycie własnych.

[Marian]

I mnie się przyjemnie czytało, jak zwykle zresztą, ale muszę przyznać rację Camenne - zostaje mały niedosyt. Niemniej, zazdroszczę przygód i po lekturze Twojego tekstu mam jeszcze większą ochotę na przeżycie własnych.

Serdeczne dzięki za wzytę i komentarz.
Muszę pomyśleć, co zrobić z tym psem.
Pozdrawiam.