Wrak - ostatnie krople

[Bogna Budny 1]

Skamieliny
emocjonalnego ładunku
angażują się w melodię życia.
Czarno - warstwowe kolumny
egzystencji, napotyka falisty,
łagodny wietrzyk.
Zalożone myśli bez pilotażu,
znajdują uśmiech , ale bez dalszej drogi.

W narożnikowej sofie bajki
w chrupiącej glazurze, prosto
do pożarcia.

Bogna
7.02.2018.

K.B.H.

[thomasward]

Zjadłbym kiedyś taką glazurę, musi fajnie smakować

[Camenne]

W tym wierszu nie znalazłam niestety nic dla siebie, konstrukcja podmiot + czasownik + reszta zdania, nieco "przedumane" metafory. Bardzo lubię twoje miniatury, ale ten tekst jest nie dla mnie.