Olej na płótnie

[domestica]

źrenice potrafią być jak okna opuszczonych domów,
gdzie sen odchodzi ze ścian razem z tynkiem.

tam wszystko jest nieco mniej realne.
biały kożuch na stygnącym mleku,
smuga kurzu. w sączącym się z zewnątrz świetle
wyglądamy jak kobiety z obrazów Vermeera —

podczas gdy przyszłe dni zdają się już nie istnieć,
żyjemy jaśniej, niż można przypuszczać.
gasnąc w tajemnicy przed innymi.

pełni niewyklutych jeszcze stworzeń
i niepewności, od której puchną skronie.

[Camenne]

źrenice potrafią być jak okna opuszczonych domów

Kurcze, świetne porównanie.


Bardzo klimatyczny, emocjonalny wiersz. Potrafisz odmalować obraz słowami, uczucia są jak zatrzymane w kadrze. Odbieram to jako smutek po rozstaniu/odejściu kogoś bliskiego, tę niepewność uczuć, zrezygnowanie i zwątpienie w swoją przyszłość, ale w sumie nie jest dookreślone, co się stało w życiu podmiotu, więc każdy mógłby dopowiedzieć sobie przyczynę tych emocji w inny sposób. To mi się podoba, ta możliwość spojrzenia na treść na różne sposoby.

[domestica]

Camenne, bardzo dziękuję za tak ciekawą interpretację. Cieszę się, że zatrzymałaś się przy wierszu.

Pozdrawiam.