złanoc

[Toya]

pełnia nie odpuszcza
i trwa nieprzerwanie od kilku tygodni
księżyc przyrasta wbrew prawom natury
spychając domy aż nad urwisko
upadek zaboli ale przerwie gehennę

nie śpię i nie ja jedna słyszałam
że jeśli przetrwamy sen będzie na kartki
aż się boję zapytać o miłość
albo chcieć
cokolwiek to znaczy
choć zdarza mi się pragnąć
za przepierzeniem gdzie pełnia nie dotarła
jeszcze
wszystko jest jednak kwestią czasu
skutkiem ubocznym uwypuklania się ściany

pod wpływem siły
wiązania puszczają cegła po cegle
wali się ostatnia tama
lada moment wszystko popłynie
w odgórnie narzuconym kierunku
trzydrzwiowa szafa pies i my
ograbieni z pomników

[szczepantrzeszcz]

Astrofizyka pragnień - matafizyka snu - kwintesencja pesymizmu.

Jak zwykle poruszasz moją wyobraźnią.

[Toya]

Pesymizmu? Ja to nazywam realizmem;)

Dzięki za słówko i czytanie.

[szczepantrzeszcz]

Pesymizmu? Ja to nazywam realizmem;)

Poezja pozwala Szczepanowi uwalniać się od realizmu, który często nie jest wart zainteresowania.

[helka pętelka]

hmmm... bardzo piękny, esencjonalny wiersz. Gęsto od obrazów. Gratuluję.

[Toya]

Dziękuję, helko.

[Kawka]

Hey! To ciekawa refleksja nad ludzkim życiem. Niebanalne zakończenie.

[Karen]

Piękny wiersz.

[Toya]

Kawko, Karen - dziękuję:)