Liść

[Woland]

wisi na drzewie liść rdzawy jesienny 

ostatkiem sił gałęzi się trzyma 

osamotniony zawzięty niezmienny 

czuje że zaraz zastanie go zima 

ostatni świadek ziemskiej gehenny 

chłopaka który mężczyzną już bywał 

 

wisi na drzewie liść krwawy jesienny 

sznur naprężony gałęzią rusza 

krzyk jego pusty tępy daremny 

świata ten obraz wcale nie wzrusza 

patrzy samotnie widok bezcenny 

jak ulatuje wraz z wiatrem dusza 

 

wisi na drzewie człowiek jesienny 

czas już dla niego nie ma znaczenia 

liść wolno opadł był jednak zmienny 

zostawił tylko blade wspomnienia

[kikimora]

Ciekawy pomysł na wiersz i jest klimat. Może niepotrzebnie dookreślasz np. (osamotniony zawzięty niezmienny), ale to też ma swój urok. Pozdrawiam.

[Zdzisław]

Tak, wiersz ma klimat. 

Moja sugestia: rytmika czytania byłaby lepsza, gdyby utrzymać stałą albo naprzemienną długość wersów wraz z utrzymaną średniówką.

[Kawka]

Wiersz klimatyczny, młodopolski wręcz

[Ui]

Jakoś najpierw Staff mi się skojarzył, ale po przeczytaniu twierdzę, że to jest Twoje i tylko Twoje. Przejmująco nastrojowe

[Kawka]

 

Poszłam na zastępstwo do IV klasy. Rozmawialiśmy o jesieni. Dzieci podawały swoje skojarzenia związane z jesienią i wypisywały na tablicy. Później poleciłam, by podały zdania z poszczególnymi "jesiennymi" wyrazami. Wszystko szło dobrze, aż do chwili, gdy Władek ułożył następujące zdanie z wyrazem liść. "Ciężko jest liść pod górę." Popłakaliśmy się ze śmiechu .

[Woland]

Dziękuję za sugestie:>

[Kasia Koziorowska]

Nie przesadzę pisząc, że zakochałam się w tym wierszu. Moje klimaty.